به گزارش سرویس دینی جام نیوز، پس از فروکش کردن چند ماهه اتهام پراکنی رسانه‌های عربی ضدایرانی علیه فیلم محمد(صلی الله علیه و آله) ساخته مجید مجیدی، روزنامه وهابی «المدینه» که در مدینه منوره به چاپ می‌رسد دور جدیدی از این فعالیت‌ها را کلید زد.

بنابر این گزارش، این روزنامه مدعی شده است که مجید مجیدی اخیرا با اعلام پایان تصویربرداری این فیلم، به صراحت از بازی یکی از بازیگرانش در نقش حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) سخن گفته است.
در همین حال این روزنامه وهابی با اشاره به مباحث متعدد در محافل دینی و هنری درباره به تصویرکشیدن انبیا و اولیا و صحابه، نوشت: «این در حالی است که سینمای ایران بر خلاف همه جریان‌های سینمایی و تلویزیونی در جهان اسلام حرکت می‌کند.»
این روزنامه وهابی همچنین در دروغی آشکار، علی رغم موضع الازهر که پیش از این درباره این فیلم سینمایی ابراز کرده است، مدعی شد برخی از علمای الازهر با ارسال شکوائیه‌هایی خواستار ممانعت از پخش این فیلم شدند.
مطالب روزنامه وهابی المدینه در حالی منتشر می‌شود که مجید مجیدی اخیرا هیچ گفت وگویی نداشته و هنوز تصویربرداری این فیلم سینمایی به پایان نرسیده است.
همچنین این روزنامه در حالی ایران را به حرکت بر خلاف همه جریان‌های سینمایی و تلویزیونی در جهان اسلام متهم کرده است که سال گذشته سریال «الحسن و الحسین» با به تصویرکشیدن این دو امام همام(علیهما السلام) در شبکه‌های تلویزیونی عربی به نمایش گذاشته شد و هم‌اکنون نیز سریال «فاروق عمر» با به تصویر کشیدن خلفای راشدین از جمله امام علی(علیه السلام) در حال ساخت است.
الازهر نیز پیش از این درباره فیلم محمد(صلی الله علیه و آله) مجید مجیدی اعلام کرده بود، تا پایان تصویربرداری و چگونگی به تصویرکشیده شدن پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) در این فیلم، نمی‌توان درباره آن سخن و ادعایی داشت./SHIA NEWS.COM

تصاویری که به تازگی در اینترنت منتشر شده نشان از گسترش شدید خرافات در میان وهابیون دارد. فیلمی که خواهید دید از مراسم عجیبی در عربستان که توسط شیوخ وهابی اجرا شده است البته این مراسم توسط فرقه ای اجرا می شود که همیشه شیعیان را خرافاتی و اهل بدعت می نامند.

http://jamnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=55977

http://aleyasin-herat.blogfa.com

ابن ابى الحديد در اين مورد مى گويد:
روايات در مورد داستان سايبان بنى ساعده مختلف است و آن چه شيعة در اين باره گويد (و گروهى از محدثين اهل سنت نيز برخى از آن ها را گفته ، و بسيارى از آن ها را روايت نموده اند): اين است كه على عليه السلام از بيعت با ابى بكر خوددارى ورزيد، تا اين كه او را به زور از خانه بيرون كشيدند، و اين كه زبير بن عوام از بيعت با ابى بكر خوددارى نمود، و گفت : جز با على عليه السلام بيعت نخواهم كرد، و هم چنين ابوسفيان بن حرب ، و خالد بن سعيد بن العاص بن امية بن عبد شمس ، و عباس بن عبدالمطلب و فرزندانش ، و ابوسفيان بن حارث بن عبدالمطلب ، و همه بنى هاشم ، بيعت ننمودند.
و گويند؛ زبير، شمشير كشيد، و چون عمر در حالى كه گروهى از انصار و ديگران با او بودند، حضور يافت ، در ضمن سخنانى ، گفت : شمشير اين مرد را بگيريد، و آن را به سنگ بگوبيد، و گفته مى شود: عمر شمشير زبير را گرفت و به سنگ كوبيد و آن را شكست ، و همگى را جلو انداخته به نزد ابى بكر برد و آنان را وادار به بيعت نمود، و جز خواستند او را به زور، از آن جا خارج كنند، فاطمه عليهاالسلام خود را به در خانه رساند، و كسانى كه به دنبال على عليه السلام آمده بودند، چون صداى حضرت فاطمه عليهاالسلام را شنيدند پراكنده شدند، و دانستند كه على عليه السلام به تنهائى ، به آنان صدمه نخواهد زد، پس او را به حال خود گذاردند. و گفته شده است : او را نيز ضمن كسانى كه از منزل بيرون بردند، به نزد ابوبكر آورده و او بيعت نمود.
و ابوجعفر محمد بن جرير طبرى بسيارى از اين مطالب را روايت نموده است .
اما داستان آتش زدن ، و امور دردناك ديگر، و اين كه عمامه به گردن حضرت انداخته و او را كشان كشان بردند، و مردم دور او را گرفته بودند، بعيد است انجام شده باشد، و تنها شيعه هستند كه اين گونه مطالب را روايت نموده ، گرچه گروهى از اهل حديث از اهل سنت نيز همانند آن را روايت نموده اند، و ما اين گونه موارد را ذكر خواهيم نمود.^(۱)
ابوجعفر طبرى گويد: على عليه السلام و هيچ يك از بنى هاشم به مدت شش ماه با ابى بكر بيعت ننمودند... و على عليه السلام به دنبال ابى بكر فرستاد و به او پيغام داد كه به تنهائى به نزد او برود، و دوست نداشت كه عمر با او باشد، و به همين جهت عمر به او گفت : تنها به نزد على عليه السلام نرود، و ابوبكر گفت به تنهائى خواهم رفت ، و ممكن است آنان با من چه رفتارى داشته باشند؟
و بالاخره ابوبكر به نزد على عليه السلام رفت در حالى كه بنى هاشم گرد او فراهم آمده بودند... و على عليه السلام اظهار مى دارد ما در امر خلافت حقى داشتيم ، شما با ما از در استبداد وارد شديد، و خويشاوندى خود با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ، و حق خودشان را يادآور شد، و همچنان على عليه السلام در اين باره سخن مى گفت ، تا اين كه ابوبكر به گريه افتاد.^(۲)
و طبرى در جاى ديگر گويد: فاطمه عليهاالسلام از ابوبكر دورى جست ، و با او سخن نمى گفت ، تا اين كه وفات يافت ، و على عليه السلام شبانه او را دفن نمود، و به ابوبكر اطلاع نداد، و تا هنگامى كه فاطمه عليهاالسلام زنده بود، مردم على عليه السلام را ملاحظه مى نمودند، و چون وفات يافت ، مردم از او پراكنده شدند، و فاطمه عليهاالسلام به مدت شش ماه ، بعد از رحلت پدر بزرگوارش در ميان مردم درنگ داشت .^(۳)

۱- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 2، ص 21
۲- تاريخ طبرى ، ج 2، ص 236
۳- همان مدرك

پرسشى بى پاسخ  
از سوى دكتر احمد محمود صبحى ، در كتاب (نظرية الامامة ...) سؤ الى مطرح شده است ، كه ما متن سؤ ال را بازگو مى كنيم :
آيا مى شود باور كرد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مردم را بدون تعيين رهبر و خليفه بعد از خود رها كند؟ (و اگر بر فرض چنين باشد): آيا به ذهن كسى خطور نكرد كه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سؤ ال كند جايگزين تو، و رهبر آينده چه كسى است ؟
آنانى كه در مورد همه چيز و به اصطلاح از (سير و پياز) از پيامبر سؤ ال مى كردند، حتى از مسائل دنيوى ، چگونگى بارورى درخت خرما، و يا معالجه درد معده و... آيا به خاطر هيچ كس خطور نكرد كه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در اين مورد سؤ ال كنند، در حالى كه مردم مى دانستند پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نيز انسان است و او نيز مى ميرد، زيرا قرآن به آنان گفته بود: ( انك ميت و انهم ميتون :⁽¹⁸²⁾ )
تو مى ميرى و آنان نيز مى ميرند، و ( اءفان مات او قتل انقلبتم على اءعقابكم :⁽¹⁸³⁾ اگر پيامبر خدا صلى الله عليه واله و سلم بميرد يا كشته شود، شما به عقب بر مى گرديد؟
اما شيعه پاسخ آن را يافته است ، شيعه گويد: چون مرگ پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نزديك شد... سپس حديث غدير و مسائل مربوط به آن را ذكر مى كند.⁽¹⁸⁴⁾ و ما بعد از اين نظريه او را مطرح مى كنيم .
ابن ابى الحديد گويد: در شگفتم از اينكه آنان از چگونگى تجهيز پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سؤ ال مى كنند، اما در مورد مسئله خلافت بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سؤ ال نمى كنند، زيرا زمامدارى اهميت آن بيش از سؤ ال در مورد كفن و دفن ، و چگونگى نماز خواندن بر جنازه پيامبر است ، و من نمى دانم در اين رابطه چه بگويم ؟
2 - 1 - 4 - امامت در قرآن  
بى ترديد امامت يكى از مهمترين مسائل اجتماعى ، و دينى است ، و قرآن كه در هيچ يك از مسائل سكوت ننموده و حكم و تكليف آن را بيان داشته ، در اين مسئله مهم و حياتى نيز ساكت نمانده و تعدادى از آيات قرآن معترض اصل رهبرى در جامعه شده است و ما به يكى دو مورد از آن اشاره مى كنيم .
( اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم :⁽¹⁸⁵⁾ از خدا و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و متصديان امور خود اطاعت نمائيد، خداوند وجوب اطاعت از اولى الامر را همانند اطاعت از خدا و رسول دانسته است .
در اين مطلب ترديدى نيست كه مقصود از اولى الامر، فرمانروايان هستند كه زمام حكومت را در دست دارند، در اين مسئله اتفاق نظر وجود دارد، و آنچه مورد اختلاف است ، شرايط و مصاديق اولى الامر است كه بر چه كسانى صدق مى كند، و گرنه همه فوق اسلامى در اين جهت اتفاق دارند كه امامت و پيشوايى و رهبرى امت واجب و لازم است ، و مسلمانان بايد از يك پيشواى عادل پيروى كنند، مگر گروه بسيار اندك از خوارج كه نصب امام را به هيچ وجه نه شرعا و نه عقلا لازم نمى دانند.⁽¹⁸⁶⁾
2 - ( انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤ تون الزكوة و هم راكعونَ و من يتولى الله و رسوله والذين آمنوا فان حزب الله هم الغالبون .) ⁽¹⁸⁷⁾
سرپرست و فرمانرواى شما خدا و رسول صلى الله عليه و آله و سلم و كسانى هستند كه ايمان آورده اند، نماز بر پاى مى دارند و در حال ركوع زكوة پرداخت مى كنند. و هر كس خدا و رسول و مؤ منين را دوست بدارد، زيرا حزب خداوند پيروز است .
ترديدى نيست كه مصداق آيه فقط على ابن ابى طالب است ، و......